Over de instroom van nieuwe watersporters maak ik me de komende jaren niet zoveel zorgen. De drang naar het water lijkt groter dan ooit. Nederlanders herontdekken hun land en nergens levert dat zo’n onvergetelijke ervaring op als op het water. De vraag is veel meer: kunnen watersportverenigingen hiervan profiteren? Willen ze dat überhaupt en hoe dan?
Dit soort vragen kwamen in me op, nadat de eerste Optimist on Tour van het Watersportverbond dit jaar stijf was uitverkocht. Binnen een mum van tijd hadden 400 kinderen uit Amersfoort zich ingeschreven om buiten schooltijd bij kanovereniging Keistad van allerlei watersporten uit te proberen (naast de kinderen die met hun school al deelnemen). Denk aan zeilen, kanoën, suppen en windsurfen.
Uit ervaring weten we inmiddels, dat het in alle steden waar we de Optimist on Tour organiseren, wemelt van de jeugd. Nog mooier vind ik het, dat we basisschoolkinderen uit alle lagen van de bevolking naar de locaties toe weten te trekken om ze te laten genieten van de diverse watersporten.
Toch wordt de Optimist on Tour in de watersport weleens met argusogen bekeken. Sterker nog; er kan zelfs wat lacherig over worden gedaan. Door sommigen wordt het de ‘rondreizende waterballenbak’ genoemd. Nu vind ik ook dat je moet oppassen met het entertainmentgehalte, de grote opblaasbare bal waarin kinderen over het water kunnen lopen, is op het randje, maar voor de rest kan er weinig worden afgedongen op de potentie en kwaliteit van dit watersportevenement. Je moet het alleen wel willen zien. Namelijk, een uitstekende mogelijkheid om de drempel naar de watersport weg te nemen. Voor het eerst besturen kinderen een eigen boot. Een machtig gevoel.
Eerlijk is eerlijk, de vragen die de Optimist on Tour nog steeds oproept, hebben we ook een beetje aan onszelf te danken. In de tijd dat het evenement is bedacht en ontwikkeld, zijn watersportverenigingen te weinig betrokken geweest. Daar we moeten we iets van leren. We willen samen met onze achterban bedenken hoe we bruggen kunnen slaan om de individuele watersporter aan te laten sluiten bij verenigingen. Wij zijn er namelijk van overtuigd, dat we de eerste zomersport van Nederland kunnen worden. Tenminste, als we ook op een andere manier naar ons aanbod durven kijken.
Mooi voorbeeld hiervan (en dat soort voorbeelden zijn er vast op meer plekken) is de Deventer Kano Vereniging. Door de coronacrisis hebben zij een strippenkaart geïntroduceerd. Hiermee hoef je geen lid meer te worden, maar kun je wel sporten op de club. Met name voor het kanopolo, zijn de strippenkaarten niet aan te slepen. Jongeren vinden het geweldig, omdat ze Netflix-vrijheid krijgen: kies, kijk en geniet wanneer jij dat wilt.
Wat dat zegt? Voor verenigingen met ambities?
Drie dingen:
1. Denk ruimer dan alleen de traditionele lidmaatschap modellen. De nieuwe generaties willen een leuke sport met een flexibel soort abonnement, worden ontzorgd met het materiaal en een gezellige vereniging. Het is overigens een vergissing, dat mensen geen vrijwilligerswerk meer willen doen. Ze laten zich alleen liever niet meer voor een heel jaar vastpinnen.
2. Geloof in het nieuwe sportaanbod. Wil je bijvoorbeeld suppers een plek bieden binnen de vereniging, laat dan de gedachte los om ze uiteindelijk over te halen in een kano te stappen.
3. Gebruik de kracht van sociale media. Een zeilvereniging aan het Schildmeer had 45 reacties op een Facebookactie om jeugd aan het zeilen te krijgen.
Hoe dan ook, het blijft een lastige puzzel. Eentje waar het Watersportverbond graag verder met je over mee wil denken en waarbij verenigingen elkaar kunnen helpen. Dat begint misschien wel bij de Optimist on Tour.
Reageren?
Arno van Gerven is directeur van het Koninklijke Nederlandse Watersportverbond. Iedere week snijdt hij actuele onderwerpen in de watersport aan. Wil je reageren? Doe dat op arno.van.gerven@watersportverbond.nl.
