Column Arno van Gerven: De flitsvrijwilliger
Ieder jaar een compleet nieuw bestuur. Dat is de praktijk bij de Utrechtse studentenvoetbalvereniging Odysseus ’91. De enige amateurvoetbalclub van Nederland die zijn leden elk seizoen trakteert op een nieuwe voorzitter, vicevoorzitter, secretaris, penningmeester, wedstrijdsecretaris en een interne en externe commissaris. Voor dit seizoen zijn dat vier vrouwen en drie mannen. In studentenkringen beter bekend als: flitsvrijwilligers.
Of dat werkt? Zo veel en zo snel veranderen? Is dat geen verkwisting van kennis en energie?
In tegendeel zelfs. De club blaakt. Met meer vrijwilligers dan er werk is, meer aanwas van leden dan er plek is en een goed gevulde clubklas die ervoor zorgt dat er kan worden geïnvesteerd in een inclusieve en voor iedereen toegankelijke voetbalsport. Sterker nog; de eerste elftallen bij de mannen en de vrouwen zijn verdienstelijke competitie challengers.
Waarbij het werk op de vereniging wordt verdeeld over iets minder dan twintig commissies en er een recordaantal vrouwenteams op de been wordt gebracht. Een belangrijk deel van de mannenteams wordt zelfs door vrouwelijke coaches getraind. Mede door deze aanpak maken steeds meer sportende Utrechtse studenten de overstap naar Odysseus ’91.
Is dit voorbeeld – een voetbalstudentenvereniging - relevant voor de watersport?
Zeker, want ik maak mij zorgen over het vrijwilligersbestand bij verenigingen. Het blijkt namelijk steeds lastiger om die op peil te houden, laat staan dat je nog leden vindt die een verantwoordelijke job als penningmeester ambiëren. Ook bij het Watersportverbond zijn deze onderwerpen actueel. Zo bleek na onze recente brief aan vrijwilligers. Naast praktische informatie, uitnodigingen voor leuke evenementen en de datum voor de vrijwilligersdag van het Koninklijk Nederlands Watersportverbond, bevatte het schrijven informatie over hoe wij omgaan met de zittingstermijn voor vrijwilligers, die maximaal 2 x 4 jaar is.
Los van de vele positieve reacties, plaatste een enkeling een kritische kanttekening bij de regel. Veelal onder de noemer: ‘verkoop geen oude schoenen voordat je nieuwe hebt’ en ‘een maximum van 8 jaar is een gevaar voor de continuïteit.’
Juist andersom, is mijn overtuiging. Zodra mensen lang op hun positie blijven zitten, kan dat de organisatie verstikken, omdat nieuwe personen binnen (en buiten) de vereniging geen kansen krijgen of door het ontbreken van een noodzaak geen rol voor zichzelf zien weggelegd. Dat doorbreek je met de vaststelling van zittingstermijnen. Waarbij overdracht- en inwerkperiodes onnodig verlies van kennis en ervaring tegengaan. Iets wat bij Odysseus ’91 succesvol gebeurt, omdat er wordt ingezien dat leden anno nu liever niet in de val trappen van een klus voor onbepaalde tijd, maar het vuur uit de sloffen lopen voor een project met een overzichtelijk begin- en eindpunt.
Valt wat voor te zeggen, zo’n flitsvrijwilliger.
Reageren?
Arno van Gerven is directeur van het Koninklijk Nederlands Watersportverbond. Iedere week snijdt hij actuele onderwerpen in de watersport aan. Wil je reageren? Doe dat op arno.van.gerven@watersportverbond.nl.
