Wat ik heb geleerd…

Max Verstappen staat op de cover van Time Magazine. Volkomen terecht vind ik, maar tegelijk: wat een prestatie! Om als jonge Nederlander op het omslag te staan van dit legendarisch Amerikaanse tijdschrift. Voor mijn stukje van vandaag blijf ik daarom in de stijl van de wereldberoemde magazines.

Preciezer nog: Esquire Magazine. Berucht en beroemd geworden door de nieuwe manier van verslaggeven, die de titel vanaf zijn ontstaan in 1934 een miljoenen publiek opleverde: new journalism. Schrijver Ernest Hemingway die de Spaanse burgeroorlog versloeg en auteur Truman Capote die wedstrijden van Muhammed Ali becommentarieerde.

In datzelfde Esquire heb je nog steeds de onvolprezen rubriek: What I’ve Learned. Die mij meteen bij het onderwerp van vandaag brengt:

Wat heb ik geleerd van het afgelopen watersportseizoen?

1. Domme vragen bestaan niet

Tijdens één van de Optimist on Tours van dit jaar, hartje zomer (dus ruim 800.000 watersporters op het water), kwam een journalist op één van de collega’s af en vroeg: “Is zeilen eigenlijk wel een sport?” Daarbij keek hij als Sven Kockelman van Op1, die de onderste steen boven wilde halen. Grappig, maar ook tekenend voor de opgave waar we in de watersport voor staan: de complexiteit, de combinatie van de uiteenlopende sporten en hoe je daarover communiceert en de juiste bewoordingen vindt.

2. Topsportevenementen vergroten de watersportinvloed in politieke kringen

Demissionair minister van Sport Conny Helder was nog nooit op het water geweest. Althans, bij een zeilwedstrijd. Nu had ik het genoegen met haar de boot in te gaan bij één van de medal races op het Allianz WK Zeilen in Den Haag. Totdat de wind wegviel. Minstens anderhalf uur dobberden we doelloos op zee. Gelukkig had olympisch kampioen en toernooidirecteur Dorian van Rijsselberghe charmant zijn hoed uitgeleend aan de woordvoerder van de minister die nog kaler was dan ik. Ondertussen hadden we wel ruim de tijd om inspirerende gesprekken te voeren over de watersport en de uitdagingen die wij kennen. Toen bleek dat het WK-schema uitliep, besloot ze de hele middag te blijven onder het mom: “Heerlijk, ik heb geen bereik, geen toegang tot mijn agenda, al duurt het tot laat in de vanavond, ik zit goed.”

3. Zendingswerk is belangrijk

Op verschillende plekken in Nederland mocht ik dit jaar tekst en uitleg geven aan verenigingen die meer wilden weten over de waarde van het lidmaatschap van het Watersportverbond. Rotterdam en Kampen sprongen er uit. Tijdens de bijeenkomsten bleken de bestuursleden van deze clubs goed voorbereid en geïnformeerd. Wat leidde tot inhoudelijke gesprekken en de ruimte om uit te leggen waar we als Watersportverbond voor staan en naartoe willen. Wat ik vooral uit die gesprekken heb meegenomen, is dat we dit veel vaker moeten doen.

4. Buiten gebeurt het

In de rapportage van de Financiële Commissie voor de komende Algemene Leden Vergadering staat een mooi compliment over de wijze waarop het Watersportverbond is geprofessionaliseerd en haar positie heeft verstevigd. ‘De winkel aan de binnenkant staat goed’. Maar nu komt het. Voor mij wordt het tijd om de ramen open te slaan en nog meer naar buiten te kijken. Want het gevaar van ons soort organisaties is dat je je met alle processen en regels nogal in jezelf kunt verliezen. Dat zie ik ons de komende 130 jaar absoluut niet doen. Als corona iets heeft geleerd: buiten gebeurt het.

5. (Oud-)topsporters willen graag iets terugdoen voor de watersport

Wat mij dit jaar ook aan het denken heeft gezet, zijn de verschillende gesprekken die ik heb mogen voeren met oud-topsporters. Hieruit blijkt telkens weer hoe graag ze iets terug willen doen voor de sport die hen zoveel heeft gegeven. Jaloers kan ik kijken naar de Hockeybond bij ons in het pand, waar regelmatig oud-internationals over de vloer komen. Waarom doen wij dat niet? De oud-sporters hebben een reünie en we leren van hun inzichten en netwerk. Bovendien is de watersport tientallen goed geïnformeerde ambassadeurs rijker. In ieder geval zijn de oud-sporters, net als u, uitgenodigd voor een nieuw eindejaar moment waar we momenteel aan werken. Een mix tussen de Zeiler van het Jaar verkiezing en een toonaangevend congres. Volgend jaar moet dat plaatsvinden.

6. Cliché, maar toch: Zonder vrijwilligers zijn we niks

Hoewel we nog hard werken aan het Vrijwilligersbeleid, er gevoelige besluiten zijn genomen rond het handhaven van de zittingstermijn, zie ik de kansen en successen van een goed samenspel tussen de (bonds-)vrijwilligers en de bureauorganisatie. Zo hebben we weer nieuwe vrijwilligers mogen verwelkomen en leren kennen. Door het jaar heen zijn we daarmee super geholpen op allerlei terreinen.

Enkele weken geleden werd ik zelf uit de brand geholpen toen bleek dat ik een afspraak met de hoogste ambtenaar op het ministerie over het hoofd had gezien. In het uur dat ik nog had om naar de afspraak te snellen, belde ik met onze specialist windmolens met de vraag: “Zou je mij de komende 20 minuten kunnen bijpraten over wat er allemaal gebeurt op dit gebied.” “Natuurlijk,” antwoordde hij, “Ik spring zo op de fiets, dan ben ik over 20 minuten op het ministerie, voeren we samen het gesprek.”

Reageren?

Arno van Gerven is directeur van het Koninklijk Nederlands Watersportverbond. Iedere week snijdt hij actuele onderwerpen in de watersport aan. Wil je reageren? Doe dat op arno.van.gerven@watersportverbond.nl.