Credits striptekening: Maurice Jacobs i.o.v. Sailhorse
Haal de hufter uit het wedstrijdzeilen
Is het de schuld van de lockdowns? De invloed van sociale media? Of pruimt men geen autoriteit meer? Rond zeilwedstrijden hoor ik deze vragen steeds vaker terugkomen. Aanleiding is een toenemend aantal signalen over verbaal geweld en wangedrag. Vrijwilligers die bij zeilwedstrijden in het land actief zijn – van De Kleine Sneekweek, de Pinksterraces tot de Dutch Youth Regatta – maken zich grote zorgen over de almaar grovere scheldpartijen en conflictsituaties. Ook bij de Zeilraad valt het aantal zaken van onacceptabel gedrag de laatste tijd meer op. Zozeer zelfs, dat vrijwilligers in het land, waar we toch al heel zuinig op moeten zijn, er de brui aan geven. Veelgehoord argument van vrijwilligers om het werk te stoppen: “We gaan het voetbal achterna.”
Kunnen we in het wedstrijdzeilen geen voorbeeld nemen aan het rugby?
Zelf ben ik in mijn vrije tijd grensrechter bij het voetbalteam van mijn dochter en zoon. Ik weet inmiddels hoe het werkt als je bij buitenspel of een andere overtreding je vlag in de lucht steekt. Alsof je de playknop van een Geen Stijl-video indrukt. In no time rollen de verwensingen van ouders, coaches en begeleiders over je heen. Dus ik kan me verplaatsen in de vrijwilligers die in de zeilsport te maken krijgen met verbaal geweld. Ook snap ik de vergelijking met het voetbal. Alhoewel ik niet denk dat-ie helemaal opgaat. Zeilen is alleen al door het ontbreken van scheidrechterinterventies, tijdens de wedstrijd, wezenlijk anders dan voetbal. Je moet het met elkaar oplossen en daardoor zou je verwachten dat je er onderling sneller uitkomt. Tegelijk blijft het schrikbarend om te horen dat vrijwilligers met hun belangrijke werk willen stoppen, omdat ze hufterig behandeld worden. Mensen die hun ziel en zaligheid geven voor de sport.
Hoe heeft het zover kunnen komen?
Want het kan ook anders. Dat bewijst het rugby, met de Code of Rugby. Een gedragscode waardoor er in deze sport nauwelijks wangedrag voorkomt. En de nadruk ligt op het feit dat het leuk is om te rugbyen en je er samen voor hebt te zorgen dat het voor iedereen leuk blijft. Ook al kan het er in het veld stevig aan toegaan. Een actieve rol van coaches, ouders en verzorgers is hierbij onmisbaar. Zij hebben een voorbeeldfunctie en bewaken de gedragscode en -regels.
Zou zo’n aanpak ook kunnen werken in de zeilsport? Denk het wel. Verder zou ik graag een lans willen breken voor een meer lik op stuk-beleid. Wat betekent dat artikel 69 uit de regels voor het Wedstrijdzeilen veel eerder en gerichter wordt ingezet. Namelijk uitsluiting bij onsportief gedrag. Wie zich als een hufter gedraagt, heeft niets in onze sport te zoeken.
Reageren?
Arno van Gerven is directeur van het Watersportverbond. Hij schrijft twee keer per maand een column over de onderwerpen die in de watersport leven. Van Gerven probeert daarmee een breed lezerspubliek – van leden tot politiek – met een knipoog te laten kijken naar kansen en ontwikkelingen in recreatie en sport. Daarbij maakt hij gebruik van alle stijlmiddelen die een schrijver van een opiniestukje ten dienste staan. Wilt u reageren, e-mail naar arno.van.gerven@watersportverbond.nl.
