Beste Kanoërs en Suppers,
Het werd tijd om jullie deze brief te schrijven. Al langer speelde ik met die gedachte, maar nu was het moment daar om jullie rechtstreeks te benaderen. Het zal te maken hebben met de donkere dagen voor Kerst, waarin je wat makkelijker de tijd neemt voor een overpeinzing, toch was de belangrijkste aanleiding voor dit schrijven een gesprek van een paar dagen geleden met enkele kanoleden.
Bij de koffie werd verhaald over tochten die er dat weekend waren gemaakt. Uit verbazing hield ik mijn mond. Terwijl het op die zaterdag en zondag gemiddeld 9 graden Celsius was, met een neerslagkans van 90 procent, waaronder hagelbuien en natte sneeuw, werd er door deze groep kennelijk lustig op los gepeddeld. Daarbij genoot men niet alleen van het ‘frisse weer’, maar nog meer van het landschap dat er onder de ‘voortjagende wolkenpartijen telkens anders en fascinerend uitzag’.
Toch was er ook teleurstelling te beluisteren. De kanoërs uit de groep hadden zich verheugd op een winterse kanotocht tijdens het tiende Amsterdam Light Festival, dat op 2 december van start is gegaan en duurt tot 23 januari 2022. Ware het niet, dat de gemeenteraad het water van de Amsterdamse een deel van de grachten tot verboden gebied heeft verklaard voor vaartuigen, die zich louter op spierkracht voortbewegen.
Mij lijkt het een besluit waarover je in gesprek kunt gaan met de gemeente. Want waarom zou je alleen vanaf een toeristenboot mogen worden betoverd door de feeërieke sfeer van de lichtkunstwerken? Wat is er mis met de aanwezigheid van een kano of sup?
Daarom gaan de vrijwilligers van regioteam Noord-Holland-zuid van het Watersportverbond in gesprek met de gemeente. Zo kijken we alsnog of er wat aan de situatie gedaan kan worden, hoewel het natuurlijk een stuk makkelijker was geweest als er eerder aan de bel was getrokken.
En dat is precies de reden waarom ik jullie schrijf: in een belangrijk deel van onze regioteams ontbreekt het aan vrijwilligers uit de sup- en kanosport. Dat is een gemis. Omdat lokaal en regionaal beleid alleen effectief is te beïnvloeden met één spreekbuis die wordt gevoed door alle bij het Watersportverbond aangesloten sporten.
Maar ik weet ook, dat niet iedereen binnen de kanowereld het daarmee eens is. Want hoe kun je nu één spreekbuis vormen voor ál die verschillende aangesloten watersporten? Hebben die hetzelfde belang? Kort door de bocht: een zeiler kan zijn toilet op het water lozen, maar een kanoër vaart erdoorheen.
Toch ligt dat beeld veel genuanceerder. Ook een zeiler wil schoon water, maar heeft misschien net wat meer tijd nodig om de faciliteiten te regelen. Datzelfde geldt voor de eigenaren van een motorboot: waarom zou je tegen CO2-neutraal varen zijn? Het is vooral een kwestie van tijd en geld.
Daarbij zijn er zoveel zaken belangrijk en kansrijk voor de hele watersport dat het onderling delen van de kennis en het bundelen van de krachten een must is.
Om het goede voorbeeld te geven, heb ik deze week voor het eerst gesproken met het bestuur van de Toeristische Kano Bond Nederland om te kijken hoe we elkaar kunnen versterken.
Reageren?
Arno van Gerven is directeur van het Koninklijk Nederlands Watersportverbond. Iedere week snijdt hij actuele onderwerpen in de watersport aan. Wil je reageren? Doe dat op arno.van.gerven@watersportverbond.nl.
