Frisse blik

Armen als appelmoes. Zo beschrijft de journalist van Esquire Magazine halverwege de jaren ’90 zijn eerste kitesurf-ervaringen in de branding van Zandvoort. De foto’s bij het artikel spreken boekdelen. Alsof er iemand woest tegenstribbelend een op hol geslagen vlieger onder controle probeert te krijgen en daarbij meters over het water wordt mee gesleurd. Tussen een wirwar van touwen hangt de reporter zelfs een paar keer als een Playmobil mannetje hoog in de lucht. Een ervaring die diepe indruk maakt op de verslaggever. Alinea’s lang verwoordt hij hoe zijn armspieren de ene na de andere opdoffer te verwerken krijgen, hij happend naar adem teugen zeewater naar binnenkrijgt en vaak ongenadig hard in de golven crasht. Genoeg valide argumenten voor mij om er nooit aan te beginnen.

Ik hield daarom wijselijk mijn mond, toen afgelopen dinsdag bij de bespreking met de Nederlandse Kitesurf Vereniging (NKV) verhalen op tafel kwamen over de begintijd van de sport. Die vlak voor het millennium Nederland binnenzeilde. Destijds beoefend door zo’n 35 pioniers, verenigd in het NKV. Nog steeds hangt dat avontuurlijke, wild bunch-achtige sfeertje in verdunde vorm om de sport heen. Toch is kitesurfen snel volwassen geworden. Het NKV telt inmiddels 6000 leden. De schatting van het aantal Nederlandse kiters loopt sterk uiteen. Bij Waterrecreatie Nederland denken ze dat het er 22.000 zijn. Bij de NKV leeft het aantal van 200.000 actieve kiters.

De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Het is in ieder geval een indicatie van de snelle en succesvolle ontwikkeling die de sport doormaakt. Opvallend, want kitesurfen is verboden, tenzij je het beoefent op een ‘spot’. Dat is een met de overheid overeengekomen plek waar je kunt kiten. Meestal aan de kust, maar ook steeds vaker aan de Nederlandse binnenwateren. Gerund door vrijwilligers van het NKV. Zij beheren de spot en zijn het aanspreekpunt voor kiters en lokale overheden. Daarmee vormen ze in feite een soort vereniging, alleen iets vrijer en losser georganiseerd dan bij ons.

Tijdens ons gesprek dinsdag is eens te meer duidelijk geworden hoeveel raakvlakken er bestaan tussen het Watersportverbond en NKV. Belangrijke agendapunten voor hen, zijn belangrijke agendapunten voor ons. Denk aan veiligheid (vaarbekwaam het water op), goede opleidingen (herkenbare instructeurs, synergie in leermodules, slimme inkoop) en het overleg met natuurorganisaties (hoe zorg je samen voor een duurzame toekomst van het watergebied). Ook belangenbehartiging is een prioriteit voor beide verenigingen. Met als belangrijkste zorg om samen met de overheid, bedrijfsleven en belangenorganisaties het water voor leden zo aantrekkelijk mogelijk bevaarbaar te houden. Om die reden is er besloten de komende tijd intensiever met elkaar op te trekken. Dat betekent onder andere: meer kennisuitwisseling bij de opleidingen, zichtbaarheid voor het kitesurfen op het WK Zeilen 2023 en gebundelde inzet op actuele lobbyvraagstukken. Denk aan het IJsselmeer en alle daar geplande windturbineparken en zonnepaneeleilanden. Eén van de hoofdpijndossiers voor de watersport.

Fris in de gesprekken die we hierover voeren, is de onbevangen blik van de mensen achter de NKV. Zonder historische ballast navigeren ze wendbaar als een startup naar creatieve en slimme oplossingen voor problemen waar de markt soms al jaren mee kampt.

Reageren?

Arno van Gerven is directeur van het Koninklijk Nederlands Watersportverbond. Iedere week snijdt hij actuele onderwerpen in de watersport aan. Wil je reageren? Doe dat op arno.van.gerven@watersportverbond.nl.