Oog in oog met walvissen en orka’s
- Tekst: Govert Plugge
- Foto’s: Govert Plugge, Tjeerd Meijer
Het is alweer de zevende keer dat ik de schitterende reis naar het National Park Glacier Bay mag maken. Ik verheug me op de indrukwekkende vergezichten, het steeds weer verrassende wildlife maar ook de sfeer, rust, stilte en ruimte. En zodra we in Bartlett Cove uit het taxibusje stappen, ruik ik weer die karakteristieke geur van Glacier Bay. Een geur van herkenning, waaraan vele mooie herinneringen zijn gekoppeld.
Deze reis bevind ik me in goed gezelschap van Teun, Laura, Tineke, Janny en Tjeerd. Mijn eerste reis was het mijn wens om naast een walvis te varen. Die wens is gedurende die jaren al vele malen uitgekomen. Na dat eerste jaar wenste ik me ook om eens een orka te zien. Maar tot nu toe is dat nog niet gelukt. Zal er dit jaar verandering in komen?
Janny: Elke minuut is anders omdat je nooit weet waar weer walvissen, beren, zeeotters, zeearenden, zeehonden, zeeleeuwen of vogels opduiken. Glacier Bay is een uniek natuurgebied.
Ontmoeting met een grizzly
Nadat we de Reid Gletsjer hebben bezocht, kamperen we op 2 kilometer afstand van de gletsjer. Dat is te merken, want de koude wind is goed voelbaar. Nadat we de tenten hebben opgezet, krijgen we bezoek. “Beer!”, wordt er geroepen. Ik kijk op en zie het dier staan. Ik roep tegen de groep “rustig blijven en bij elkaar blijven”. Dat is dan ook wat ze doen. We houden de bearspray bij de hand (een soort pepperspray voor beren) Gelukkig hoeven we hem niet te gebruiken.
De beer heeft mij blijkbaar ook gehoord. Niet dat hij naar mij luistert, maar vervolgens gaat hij op zijn achterpoten staan. Een indrukwekkende vertoning. Een beer neemt die houding aan om beter de situatie te kunnen overzien en om te ruiken. De beer ziet ons en besluit weer richting de bosjes te lopen om zijn weg te vervolgen.
Even later komt hij weer tevoorschijn en kijkt nog even naar ons. En wij naar de beer.
Het dier vervolgt zijn weg en wij kijken hem vol bewondering na. Zo’n prachtig en krachtig dier, die je zomaar ontmoet in zijn natuurlijke leefomgeving en waar je van mag genieten.
Zeeotters poseren voor de foto
Nadat we bij de Lamplugh gletsjer aan onze “whiskey on the rocks” hebben genipt en hebben geluncht, varen we richting Russell Island. In de buurt van het eiland zien we een ijsschots drijven met wat donkere contouren. Als snel krijgen we in de gaten dat er een aantal zeeotters zich op een ijsschots laten meedrijven. Langzaam en stilletjes komen we met de kajaks dichterbij.
De zeeotters blijven ook rustig en laten zich mooi fotograferen. Een schitterend gezicht. Door hun vacht die zeer dicht is zijn ze goed geïsoleerd tegen de kou. De jonge otters hebben zelfs zo’n dichte vacht dat ze niet kunnen duiken. Als er gevaar dreigt, worden ze door één van de ouders in hun nekvel gegrepen en mee onderwater gesleurd.
Close encounter met een walvis
We varen zoals gebruikelijk dicht langs de kustlijn. Daar heb je de meeste kans om wildlife te zien. Ook walvissen zwemmen verrassend dicht onder de kust. In de verte zien we de spuitwolken van twee walvissen en we verheugen ons er al op ze van dichtbij te zien.
Uit voorzorg kloppen we met de peddel op de kajak om onze aanwezigheid te laten merken. Walvissen hebben niet zoals dolfijnen een soort van sonar-systeem, maar zijn afhankelijk van hun gehoor. We liggen werkelijk met de achterpunt van de kajak tegen de wal aan als kort voor ons twee walvissen passeren. Wow, het maakt een diepe indruk om die schitterende dieren zo kort voor onze kajak te zien langs zwemmen met die enorme brede massieve ruggen.
Tjeerd die iets verderop ligt, krijgt de verrassing van zijn leven. Onverwacht duikt er dicht naast hem een walvis op. Gelukkig weet hij dit vast te leggen op de foto. Nadat de adrenaline weer wat is gezakt, vervolgen we onze weg nog nagenietend van deze schitterende en unieke ontmoeting.
Laura: We zien een zeearend die aan het eten is. Hij trekt stukken vlees los, vliegt met een stuk in zijn bek weg en pakt het tijdens de vlucht over met zijn poot.
Een wens in vervulling
Op de laatste dag, als we alweer richting Bartlett Cove varen, zie ik in mijn ooghoek, tegen de achtergrond van een eilandje, een vin. “Orka!”, roep ik naar de groep. Maar alles wat er te zien is, geen vin. Ik twijfel eraan of ik het wel goed heb gezien. Na een paar minuten te hebben stilgelegen, zien we niets meer en besluiten door te varen. Dan zie ik weer een vin in mijn ooghoek en deze keer weet ik het zeker. Een Orka.
Snel varen we terug en zijn we getuige van de jacht van orka’s op een zeehond. Het zijn vijf orka’s die om het eilandje patrouilleren waarop de zeehonden zitten. Die hebben zich allemaal op een punt van het eiland in het ondiepe water verzameld. Het is indrukwekkend om ze in een groep samen te zien jagen en hoe ze met verschillende groepen proberen een zeehond te bemachtigen. Dat ze een zeehond hebben gevangen, zie ik pas thuis weer als ik de foto’s die ik heb gemaakt beter bekijk.
Tineke: Elke dag ontmoetingen met het wildlife waar je vooral in je kano zo onvoorstelbaar dichtbij kan komen.
Tjeerd: Glacier Bay, in combinatie met de omringende bergen, sneeuwtoppen, bossen en wildlife. Je één voelen met de natuur. De stilte en rust die je ervaart tijdens de reis. De vrijheid die je ervaart tijdens het kajakken.
Laura, Teun, Tjeerd, Janny en Tineke dank voor jullie gezelschap en bijdrage aan deze onvergetelijke en indrukwekkende trip. Ik heb vele mooie herinneringen aan jullie gezelschap. Graag wil ik ook mijn goede vriend Vincent de Moor bedanken voor het weerbericht wat hij ons stipt op tijd elke dag toestuurde naar de satelliettelefoon. Vincent, bedankt!
Tot Slot
Wil jij ook deze schitterende en ongerepte natuur zelf beleven en ervaren? Of samen met je vereniging van een indrukwekkende en schitterende presentatie met video’s en foto’s vol van indrukwekkende en ongelooflijke momenten genieten? Neem dan contact met: g.plugge@kpnmail.nl.
