Aandacht voor veiligheid in de kanowereld

Je moet er toch niet aandenken dat je hetzelfde overkomt als de familie op het Veluwemeer deze zomer. Hartverscheurend. Na het tragische kano-ongeval, waarbij drie leden van een Duitse familie omkwamen en alleen de 7-jarige dochter het ongeluk overleefde, laaide vrijwel meteen een discussie op die nog steeds voortduurt in de kanowereld: Maak het dragen van een reddingsvest verplicht. Een slecht idee, vinden tegenstanders, omdat je door het minder laagdrempelig te maken de aantrekkelijkheid van de sport ondergraaft. Terwijl de voorstanders dat afdoen als flauwekul, omdat veiligheid binnen de watersport voor alles hoort te gaan.

Ik vroeg me vooral af: hoe ingeburgerd is het gebruik van reddingsvesten in de Nederlandse kanowereld eigenlijk? Trekt de meerderheid van de kanoërs er überhaupt een aan? En wat doen commerciële bedrijven? Staat het dragen van een reddingvest bij een kanoverhuurbedrijf bijvoorbeeld in de voorwaarden opgenomen en wordt er bij de aanschaf van een opblaasbare kano door de verkoper standaard gevraagd: ‘heeft u weleens aan een reddingsvest gedacht?’.

Een sport waar sinds een aantal jaren zichtbaar meer aan veiligheidspreventie wordt gedaan is skiën. Op de pistes kom je bijna niemand meer tegen zonder helm. Ga je toch zonder bescherming voor je hoofd naar beneden (of naar boven), dan heeft dat consequenties voor het geval je brokken maakt. Je verzekering doet lastig en in een land als Oostenrijk bega je een verkeersovertreding. Vergelijkbaar met het vergeten van je gordel in de auto.

Nu is een helm bij de afdaling in de Alpen inmiddels bittere noodzaak geworden. Een gebrek aan sneeuw, zelfoverschatting en een toename van het aantal skiërs zijn debet aan ieder jaar oplopende ziekenhuisopnamecijfers van ongelukkige wintersporters. Twee jaar geleden ging het zelfs om een nieuw dieptepunt met een 35 procent stijging van het aantal gewonden onder Nederlandse vakantiegangers.

Maar goed, de veiligheidsgevaren van de skisport, laten zich niet vergelijken met de risico’s van watersport en het kanovaren in het bijzonder. Slechts op een punt valt een parallel te trekken. Dat is de toegenomen zomerdrukte op het water. En weliswaar heeft dat nu nog niet geleid tot extra ongevallen, maar hoe lang kunnen we dat nog zeggen?

Een paar overwegingen wil ik u daarom meegeven:
1. Introduceer een vaarbekwaamheidsbewijs voor iedereen die het water opgaat. Vergelijkbaar met het zwemdiploma. Ook die wordt niet gehandhaafd, maar het maakt je wel bekwaam en bewust, bovendien zet het een cultuurverandering in gang.

2. Laten we iets verzinnen wat het midden houdt tussen het verplichtstellen van een reddingsvest en niets doen. Denk daarbij aan een meerjarige ‘Bob-campagne’ waarin duidelijk wordt gemaakt dat het dragen van een reddingsvest een no-brainer is voor iedere
watersporter.

3. Start een onderzoek naar het gebruik van het reddingsvest in de water- en kanosport, zodat we echt weten waarover we praten.

4. Maak een top tien met vaartips voor iedereen die in een kano stapt. Met daarin aandacht voor het reddingsvest (draag ‘m), oog voor de weersomstandigheden (kun je wel gaan kanoën?) en een overdenking van het soort water waarop je gaat varen (waar moet je op
letten?).

5. Voer water- en vaarkennis in als onderdeel van de zwemles. Beter nog: vroeger was schoolzwemmen verplicht op de basisschool, stel dat weer in.

6.Sla niet door met te veel regels zodat het vrijheidsgevoel van de kanosport wordt ondermijnd.

Hoe ziet u het?

Reageren?

Arno van Gerven is directeur van het Koninklijk Nederlands Watersportverbond. Iedere week snijdt hij actuele onderwerpen in de watersport aan. Wil je reageren? Doe dat op arno.van.gerven@watersportverbond.nl.